تیستو برای چهارمین بار منبر می رود

به نام خدا

    قهر بین آدم ها، آن اول هایش سیال است. می تواند آدم را خفه کند ولی خب قابل شنا کردن هم هست. وقت را تلف نکن. تا هنوز  سفت و سنگ نشده، دلت را بزن آب حیوان.

پایان

You Can Run but You Can't Hide

   ژنتیک اینطوری است. وقتی بچه ای از موی ذرت میترسی و خیلی هم میترسی و مایه ی خنده ی خانواده هستی. ولی بزرگ می شوی و ریش در می آوری و دانشگاه می روی و آن قضیه فراموش خیلی وقت است فراموش شده. ولی خب یهو خواهرزاده ات به دنیا می آید و دایی می شوی و خواهر زاده ات هم از چیزهای پرز دار و ریش ریش دار می ترسد و باز همه یادشان می افتد که تو از موی ذرت می ترسیدی و باز مایه ی خنده می شوی.

#یاس

#یومونچه

How To Train Your Dragon

    یومونچه معمولا عادت ندارد به وسایل خانه دست بزند. بیشتر از همه سرش به کار خودش است. فقط این وسط گیر داده به یکی از کابینت ها [فقط هم همان یکی] و هر بار می آید خانه می رود سر وقت همان یکی و هی باز و بسته اش می کند و گاهی قاشقی چیزی از آن تو برمی دارد. اما دیشب که شاخدار حوصله ی حادثه آفرینی دوباره نداشت، وقتی دید یومونچه هی می رود سمت کابینت مورد علاقه اش، پرسید: "یه چیز پرز پرزی و پشمالو ندارین؟ ازش میترسه"

سپس سفره پاک کن قرمز پشمالویی که تقدیمش کرده بودم را به یومونچه نشان داد و بی درنگ پرتش کرد توی کابینت و درش را بست. و تمام.

تیستو برای بار سوم منبر می رود

به نام خدا

   وقتی بعد از لاغر کردن و تتوی ابرو و بن مژه و عمل پلک و کاشت مژه و عمل بینی و هزار کوفت و زهرمار دیگر باز هم از خودت راضی نیستی یعنی مشکل از جای دیگری است. عوض اینکه خودت را بدهی دست این صافکار و آن رنگ کار، عینکت را عوض کن. دیدت را نسبت به خودت که فراتر از چشم و ابرو و گیسو و قد و بالاست، تغییر بده. خودت را دوست داشته باش حیوان.

پایان

تیستو برای بار دوم منبر می رود

به نام خدا

    قیمه ی صداقت و بی تعارف صحبت کردن را نریزید توی ماستِ گستاخی. خیلی حرف ها جز شکستن قلب آدم ها ثمر دیگری ندارد. به دل مردم کُلنگ نزن حیوان. پُل بزن‌.

پایان

#میم

     هیچ صفحه ای در فضای مجازی ندارد که بخواهد عکس ام را آنجا منتشر کند و بنویسد: بانو فلان و بیسار. هیچ وقت هم جملات و شعرهای عاشقانه ای خطاب به من روی وضعیت واتس آپش نگذاشته. برای رضای خدا یک عکس درست حسابی هم از من توی گوشی اش نیست. نگفته معلوم است که حرف اول اسمم را هم گردنش نیانداخته. اما امکان ندارد یادش برود شبها قبل از خواب،  برای صبحانه ی من از فریزر، نان بیرون بگذارد. و این برای من یکی خیلی لایک دارد.

فامیل شناسی

پسردایی ۱۳ سالم کلی پشت سر داداش دانشجوی مسافرش گریه کرده و ما کلی بهش خندیدیم. تصور گریه کردنش البته خنده دار بود وگرنه که به نظرم خیلی عکس العمل نرمالی داشته، نسبت به دخترخاله ی ۱۹ ساله ام که عمدا شهر دور انتخاب رشته کرده و تابستون کلا ۳ هفته خونه بود توی همین ۳ هفته خودشو به آب و آتیش میزد که برگرده تهران. چرا؟ چون حوصله اش سر رفته.

بله فرزندم مهر و محبت نیست شده. حالا شاید پودر و اسانسش توی ردیف طعم دهنده های مصنوعی هایپراستار گیرت بیاد.

تیستو برای بار اول منبر می رود

به نام خدا

وقتی کسی دارد برای بار دوم یا سوم یا اصلا هزارم ماجرایی را تعریف می کند، با گفتن اینکه " اینو هزار بار تعریف کردی" وسط حرفش نپر، حیوان.

پایان

تیستو منبر می رود

    حالا که پزشک ها زده اند توی کارِ کشت هندوانه و معلم ها بساز بفروش شده اند و خانم های معماری زده اند توی کار سالن زیبایی و بازیگر ها فعال معدنی شده اند، برآن شده ام که من هم علاوه بر تجویز "آموکسی سیلین" و "رانیتیدین" و "دوغ بخور از این ویروس جدیداس" اینجا کمی در باب اخلاقیات منبر بروم. بلکه یادآوری شود. اول از همه برای خودم. که خدای ناکرده چند سال دیگر زیر این حرفهایم نزدم.

خاطرات خارج از درمانگاه

   مثلا دیروز که فلانی ساعت 4 ظهر، برگ سونوگرافی فامیلشون رو با دفترچه ی بیمه اش داده دست دختر 8 سالش و فرستادتش در خونه و پیغام فرستاده که: بیزحمت این سونو رو نگاه کن هر چی نشون داده پشت برگ بنویس، اگرم دارو میخواد بنویس توی دفترچه.