تیستو برای بار اول منبر می رود

به نام خدا

وقتی کسی دارد برای بار دوم یا سوم یا اصلا هزارم ماجرایی را تعریف می کند، با گفتن اینکه " اینو هزار بار تعریف کردی" وسط حرفش نپر، حیوان.

پایان

تیستو منبر می رود

    حالا که پزشک ها زده اند توی کارِ کشت هندوانه و معلم ها بساز بفروش شده اند و خانم های معماری زده اند توی کار سالن زیبایی و بازیگر ها فعال معدنی شده اند، برآن شده ام که من هم علاوه بر تجویز "آموکسی سیلین" و "رانیتیدین" و "دوغ بخور از این ویروس جدیداس" اینجا کمی در باب اخلاقیات منبر بروم. بلکه یادآوری شود. اول از همه برای خودم. که خدای ناکرده چند سال دیگر زیر این حرفهایم نزدم.

خاطرات خارج از درمانگاه

   مثلا دیروز که فلانی ساعت 4 ظهر، برگ سونوگرافی فامیلشون رو با دفترچه ی بیمه اش داده دست دختر 8 سالش و فرستادتش در خونه و پیغام فرستاده که: بیزحمت این سونو رو نگاه کن هر چی نشون داده پشت برگ بنویس، اگرم دارو میخواد بنویس توی دفترچه.

روحی فداش

    آمدم بنویسم از بدی های زخم زبان و اینکه بعضی ها جای زبان، قمه توی دهانشان نگه میدارند که بعد به خودم گفتم بیخیال بابا! دونت گیو عه شت! به جایش بهتر است برایتان بگویم که یومونچه با دست شلیک کردن را یاد گرفته. اینطوری که او شلیک میکند و بقیه برایش می میرند.

خاطرات درمانگاه

   سه روز پیش آمده بود برای گرفتن دارو های فشار خون و دیابت. امروز دوباره آمده بود همان داروها را میخواست. چرا؟ "

از موتور/دوچرخه افتادم رو زمین باد بردش"

خود آموز

دیدین بعضی کارت عروسیا رو نوشته از ساعت فلان تا وقتی که خوش گذشت؟ خیاطی کردن من هم همینطوریه. از ساعت فلان شروع میشه تا وقتی که بفهمم یه گند غیرقابل جبران زدم.

خاطرات درمانگاه

   بچه ی ۸ ماهه رو آورده با اسهال و استفراغ و تب. براش دارو می نویسم و آزمایش مدفوع. مامانه میگه میشه وقتی خوب شد ببرمش آزمایش؟