روزگار پاندمی است نازنین
شنبه, ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۰۵:۲۷ ب.ظ
این شهرستانی که من کار میکنم از لحاظ شیوع کرونا وضعیتش خیلی خوب شده بود و سفید اعلام شده بود حتی. منتهی هفته ی گذشته یکی از خانواده ها برای شرکت در یک مراسم فاتحه رفته بودن اهواز و برگشته بودند و حالا تست 14 نفرشون که علایم بیماری هم داشتن، مثبت شد. هیچی دیگه. دوباره وضعیت زرد اعلام کردن.
صاااااحب الزماااان!
من انقدر غصه دارم که نگو. حالا گفتیم یک ماه دیگه بریم شمال ولی باز میگم با بچه ی تا آرنج دست تو دهن تو فرودگاه و پرواز چه کنیم. بیا نریم. اولین باره این همه دورم.شده ۵ ماه. دلتنگ خونواده هم نیستم که این تماس تصویریا دوری رو برداشته. دل ما هم گنده شده. ولی این سکون و یکنواختی پدر آدمو در میاره. آره خانم دکتر جان... ویزیت منو حساب کن، پاشم برم، سحریم رو گازه.
راستی مثلا دست بچه رو ضدعفونی کنیم با ژل یا الکل... خب دستشو بکنه تو دهنش چی میشه؟! همون نریم بهتره فکر کنم.🤦🏻♀️