تقدیم به "ع" که همیشه میگفت می توانی، آن هم در روزهایی که اصلا نمی توانستم
سه شنبه, ۳۰ خرداد ۱۳۹۶، ۱۲:۴۶ ق.ظ
گاهی به این فکر میکنم که مثلا اگر هزار سال دیگر توانستم یک کتاب بنویسم، آن را به چه کسی تقدیم کنم. احتمالا پیشکشش میکنم به همکلاسی دانشگاهم که باهم صمیمی نبودیم و تازه کلی کفرم را هم در می آورد، ولی همیشه برای نوشتن تشویقم میکرد. همیشه. مشتاقانه نوشته هایم را میخواند. حتی وقتی گلچین نوشته های دیگران را برایش میخواندم یا میفرستادم، ذوق میکرد. میگفت: بنویس، هر کسی ذوق و سلیقه گلچین کردن نوشته های زیبا را ندارد.
فکر کردم منو میگی! خخخخخ :)