درخت بلوط

تا ما درگیر حواشی جواب رد دادنمون بودیم بابای آقای میم دوباره تماس گرفتن و درخواستشون رو تَکرار کردن و اینبار عکس مولانا میم جان رو هم فرستادن. اولین عکس العمل اینجانب نسبت به عکس های ارسالی: "ایش! به زور از سر سفره بلندش کردن ازش عکس انداختن! می مرد یه جوراب پاش کنه؟" خب درک کنید. چیز دیگه ای برای گیر دادن پیدا نکردم. از هر چیزی میخواستم اشکال بگیرم به در بسته میخوردم. با خودم گفتم فعلا مساله رو رها کنم ببینم چی میشه. هر چند سوسن خانم و زبل خان جسته و گریخته در مورد آقای میم تحقیق میکردن.

گذشت و گذشت تا شب عروسی پسر خاله (همون که معرف حضور قدیمی تر ها هست) رسید و بنده که باید در عروسی قیافه ی "خوشحال" و "بهتر که زن گرفت" ی به خودم میگرفتم، به دلیل قبولی یاس در دانشگاه و عدم قبولی پسردایی در دانشگاه مورد نظرش و تماس بابای آقای میم که" جمعه میایم خونه تون" به ترتیب قیافه ام این بود: خیلی زیادی شاد، گریان و مُرده!