You Can Run but You Can't Hide
جمعه, ۱۲ مهر ۱۳۹۸، ۰۶:۴۵ ب.ظ
ژنتیک اینطوری است. وقتی بچه ای از موی ذرت میترسی و خیلی هم میترسی و مایه ی خنده ی خانواده هستی. ولی بزرگ می شوی و ریش در می آوری و دانشگاه می روی و آن قضیه فراموش خیلی وقت است فراموش شده. ولی خب یهو خواهرزاده ات به دنیا می آید و دایی می شوی و خواهر زاده ات هم از چیزهای پرز دار و ریش ریش دار می ترسد و باز همه یادشان می افتد که تو از موی ذرت می ترسیدی و باز مایه ی خنده می شوی.
#یاس
#یومونچه
۹۸/۰۷/۱۲
:)) طفلی
ما یکی از دختر عمه هامون از چیزای سفید میترسید. ظاهرا بعضی بچه ها این حالت و دارن. ماست و اینا هم نمیخورد.
واسه پست قبلیت که گفتی یه جور با مزه ای می ترسید. ولی من مثل یه آدم خبیث کیف میکردم از ترسوندن اون دختر عمه ام. خیلی لوس بود. ایششش :\