زندگی خصوصی تیستو

   همینطوری داشتیم توی ترافیک خیابان های باریک مرکز شهر پیش می رفتیم، که برگشت خیلی خبری طور گفت: تو خیلی آدم مهربون و خوش ذاتی هستی. حالا من همان لحظه با خودم دست به یقه بودم. سر اینکه این تِل سَر زرد خردلی ناقابلی که همین دو دقیقه ی پیش برای دخترداییِ هفده ساله ام خریده ام را برای خودم بردارم یا نه.

غرش های دیو درون جمجمه

رگم رو که بزنی، حس ناکافی بودنه که فواره می زنه بیرون. حالا یه ذره خون هم شاید بیاد‌.