زیر قشر خاکستری تیستو چه می گذرد
شنبه, ۲۲ تیر ۱۴۰۴، ۰۸:۲۵ ب.ظ
سکانس هایی از زندگی ام هست که در عین سادگی برایم شور انگیز بوده اند. انگار که خواب دیده باشم، انگار که این صحنه ها را از یک جای دیگر بریده باشند چسبانده باشند آنجا. آرام آمده اند و نفسم را حبس کرده اند و رفته اند. لزوما همگی خوب و خوش نبوده اند. بعضی هایش شاید برای فیلم های ترسناک +21 سال هم قفل باشد.
اما می خواهم خوب هایش را تحت عنوان "کاش تیستو ساعت برنارد داشت" بنویسم. شاید خدا خواست و بد هایش را فراموش کردم.
"کاش تیستو ساعت برنارد داشت"، شاید یادآوری همین لحظات شیرین باشد که در طول زمان از یاد نخواهند رفت. امیدوارم در آینده بیشتر از خوبی‌ها و لحظات خوش یاد کنیم و اجازه دهیم که بدی‌ها محو شوند.