درخت بلوط

  ۳۶ سالگی برایم خانم موقری بود که خانه اش مثل برگ گل و موهایش مرتب است، لباس خانه اش چروک ندارد و روی مبل تک نفره، زیر نور آباژور کلیدر میخواند و چای می نوشد. 

   ۳۶ سالگی واقعی اما بازهم کلیپسِ پدر سگش را گم کرده، نصف ظرف های ظرف شویی را شسته شده اما آبکشی نکرده رها کرده، جلوی لباسش خیس است و گوشی بدست توی رخت خواب از این رمان های تلگرامی میخواند و پفک هندی سرخ شده با روغن تراریخته می خورد.