غرش های دیو درون جمجمه
جمعه, ۲۲ آذر ۱۴۰۴، ۰۱:۲۹ ق.ظ
من در حرم شاهچراغ گریه کرده ام. در خیابان بیست متری گریه کرده ام. در خیابان فقیهی گریه کرده ام. در عفیف آباد گریه کرده ام. در درمانگاه گریه کرده ام. در خیابان زرهی گریه کرده ام. در اتوبوس و مترو و تاکسی... در ترمینال امیرکبیر و کاراندیش، در فرودگاه گریه کرده ام.
مگر قرارمان این نبود که بزرگ شویم و یادمان برود؟ این غم ها که دارند زودتر از ما بزرگ می شوند؟!
۰۴/۰۹/۲۲