درخت بلوط

   یک حسی هم هست برای وقت هایی که آدم عزیزی را از دست داده و خاکی و بی رمق از تشییع جنازه برگشته است خانه. آرامشی نیست، دل خوشی نیست، جای آن عزیز توی قلب آدم هنوز درد دارد و میل به گریه بیداد میکند، اما دیگر از آن بغض خانه خراب کنی که از لحظه ی شنیدن آن خبر بد توی گلو جا خوش کرده و اجازه نمیداده حتی یک قلپ آب از آن پایین برود و نفس آدم بالا بیاید، خبری نیست. به جایش اما یک بغض خیس و باران زا جایگزین شده.


+صرفا توصیف حس بود