درخت بلوط

   قدیم ها، شیشه ی مرباهای هویج مجید را یادت هست؟ تهش یک قوس خفیفی داشت که وقتی داستان مربا به آخرش می رسید قسمتی از مرباها آنجا پناه میگرفتند و به نوعی خارج از دسترس می شدند که به زور قاشق و چنگال و هیچ ابزار دیگری بیرون آمدن در کارش نبود.  ماها هم که آن موقع ها صرف فعل نتوانستن را بلد نبودیم، نان لواش را ریز ریز میکردیم و میریختیم ته شیشه و با قاشق حسابی هم میزدیم و تمام. نان های مربا اندود بود که از شیشه بیرون می آمد.

  حالا برنامه این است.  بیا شادی را همینطور از دل زندگی بکشیم بیرون.