آقای پزشکیان در دور اول مذاکرات گفت: باید برویم مشکلمان را با دنیا حل کنیم.
تفاوت بنیادین ما با لیبرال ها همین است. پیکان اتهام آنها همیشه سمت خودمان است. خارج دوست دارند. غرب را بیشتر. به قول شاخدار حتی بعضیهایشان حاضرند برای اینکه یک شعبه استارباکس سر کوچه شان باشد یه قسمت از کشور را بدهند برود. دیشب هم که جناب این همه جلز و ولز کرد که ما گزینه های alternative برای مذاکره در نظر خواهیم گرفت، نگفت چه گزینه ای مثلا؟ غیر از مقاومت چه راهی هست؟ اصلا اگر رییس جمهور شد و ظریفِ گدای توجه و مجهز به دکمه ی سر آستین طلا را فرستاد مذاکره، آن گزینه ی جایگزینی که حرفش را میزد چیست؟ جلیلی که گفت مقاومت می کند. او میخواهد چه کند با برجامی که پذیرفته ایم و بارها راستی آزمایی شدیم ولی طرف مقابل بازهم به تعهداتش عمل نکرده؟ میخواهد حمله کند؟ متقابلا تحریم کند؟ بی توجهی کند؟ البته انگار اعدام هم بلد است.
تفاوت نگاه لیبرال ها با ما همین است. آنها از یک سوراخ چند بار گزیده شدن دوست دارند. آن هم اگر صاحب سوراخ یک مار غربی باشد.
ما نه.
