بدون عنوان

     واقعا اُف بر من که توی این همه سال یه اسم درست برای میم توی نوشته های وبلاگم پیدا نکردم. یعنی پیدا کردما، منتهی اگر بگم سریع اسم واقعی اش لو میره.

امروز ۷ صبح

     هنوز یک دقیقه نشده بود سوار تاکسی شده بودم که راننده اسنپ پرسید: اهل فلان جایین؟ گفتم اره. با خوشحالی گفت: منم! از روی پیش شماره ی موبایلم حدس زده بود. کلی حرف زدیم. از همه چیز. بیشتر از اینکه وای الان آنجا چقدر هوا خوب است. آخرش هم آهنگ " گل کدخدا زاده" را روی سیستم ماشینش پلی کرد. خودش البته ترک بود.

خاطرات درمانگاه

   مهندس IT درمانگاه یکی از خانم های همکار رو دوست داره. اینطور بگم که اینقدری که نرم افزار های کامپیوتر این خانوم آپدیت میشه، نم افزارهای ناسا نمیشه.

❤️ Yeah I am

"Dumbledore's man through and through, aren't you Potter?"

"Yeah I am," said Harry. "Glad we straightened that out.”

دارم درخت می شوم

      خانه ی یاس که بودیم، یومونچه حوصله اش سر رفته بود و هی به جان شاخدار نق می زد. برای اینکه موقتا حواسش پرت و اخلاقش کمی قشنگ تر شود بهش گفتم :"برو کیفم رو بیار تا بهت شکلات بدم". این را که گفتم یک آن خشک شدم‌. یادم افتاد که وقتی بچه بودم با خودم فکر میکردم که وقتی آدم بزرگ می شود چطور میشود؟  تنهایی سفر می رود، کیف شخصی دارد، خاله و یا عمه می شود، خانه ی برادرش می رود، توی کیفش شکلات خورده نشده دارد و علاوه بر همه ی اینها میتواند به بچه ها دستور بدهد فلان چیز را برایش بیاورند.

     تازه آن لحظه که لیوان به دست توی آشپزخانه ی خانه ی یاس ایستاده بودم، فهمیدم که آدم بزرگ شده ام.

آینه ی جادویی باید به من بگویی، کی هست در این جهان، عدد کف دستش بیشتر از دیگران؟

الان خوشحالین که کف دستتون نوشته ۱۸ یا ۱۱۱؟ آه ای آدم معمولی های بیچاره 😏 کف دست من نوشته شده ۴۱۱ !

یاس بابا

یه گروه توی ایتا تشکیل داده به اسم "دفتر حفظ و نشر آثار فلانی" فلانی کیه؟ رویال پرنسس. دخترش.

.

به نام خدا

آقای نظافتچی آموزش دانشکده سابقم امروز تماس گرفت و کمی احوالم را پرسید و بیشتر تشرم زد که چرا بچه دار نمی شوی؟

پایان.

بدون عنوان

    شده پر از احساسات و عواطف باشید، پر از شور و حس. اونم بدون دلیل خاصی؟ و ندونید باید چیکار کنید؟ الان اینطوری ام. فکر کنم شاعرها اینطور وقتها شعر میگن، نقاش ها نقاشی میکشن، نویسنده ها می نویسن. ولی من نمیدونستم چکار کنم، واقعا نمیدونستم. رفتم ظرف شستم.

یومونچه روحی فداش

       از الان چمدونش رو آماده گذاشته کنار در آپارتمانشون، برای وقتی که امتحانهای پایان ترم مامانش تموم بشه و برن شهرمون،  پیش مامان جون و بابا جون.