"وَ هر حونه یه قومی بسه"
تحت لفظی اش می شود اینکه: با هر خانه ای یک بار فامیل شدن بس است. یعنی با هر خانواده ای یک بار بیشتر نباید وصلت کرد.
من باب مثال، یعنی حواست باشد وقتی دخترت عروس یک خانواده ای شد، یک وقت خدای نکرده پسرت عاشق دخترِ برادر دامادت نشود. چون شاید دخترِ برادرِ دامادتان دلش بخواهد در زندگی برادرتان که هیچ، در زندگی تک تک شما فعل ورباختن را صرف کند.
بچه ها، بچه ها التماستان می کنم که با عقل ازدواج کنید. با دقت انتخاب کنید. حالا اگر عشق هم باشد که چه عالی. ولی این عقل است که حرف اول را می زند. این را نه برای خودتان، که برای خانواده هایتان می گویم. خانواده هایی که با انتخاب شخص شما به هم وصل می شوند و تا همیشه به هم وصل باقی خواهند ماند. نه طلاق و نه مرگ نمی تواند خانواده هایی که شما به هم وصل کرده اید از هم جدا کند. نهایتا همسری شما و همسرتان قطع می شود و این خانواده ها، این خانواده های بیچاره باید تا ابد تبعاتش را تحمل کنند.
فراوان ترین عنصر بدنم آب نیست، خشم است. همان آتش. کل بدنم را گرفته. مال امروز و دیروز هم نیست. از نمیدانم کِی توی وجودم خانه کرده و من باید از صبح تا شب جان بکَنم که پنهانش کنم. این است که همیشه ی خدا خسته ام. فایده هم که ندارد. نهایت تلاشم می شود لایه نازک خاکستر روی زغال گداخته*. فقط آتش زنده را از جلوی چشم پنهان می کند. ماندن و رفتنش هم که به فوتی بند است.
کسایی رو دارم که بهم پیام صبح بخیر بدن. کسایی که باهاشون بگم و بخندم. کسایی هستن که تلفنی باهاشون حرف بزنم. که حالم رو بپرسن. که نگرانم باشن. که بهم پیام شب بخیر بدن. ولی تنهام. خیلی. و این داره مچاله ام می کنه.
داریم هدبند بازی می کنیم. میگم پرنده است ولی روی آب هم میتونه شنا کنه. می فرمایند: ماهی پرنده؟
گاهی پیش میاد که توی صحبت هام با خانواده، وقتی خودم رو با کسی مقایسه میکنم (بله آگاهم که کار خوبی نیست)، فوری اونا داشتن همسرم رو پیش میکشن. مثلا میگم فلانی وضع مالی اش چطوره من چطورم؟ میگن ولی تو میم رو داری. میگم فلانی کروموزوم طلایی داره می بینی چه همه درکش میکنن و تحویلش میگیرن؟ میگن ولی تو میم رو داری. میگم فلانی چه رشته/دانشگاهی قبول شده! میگن ولی تو میم رو داری! خلاصه هر چی بگم، میگن میم! انگار من میخوام کل زندگی ام رو با فلانی ها و بهمانی ها تاخت بزنم! خرم مگه؟
از همان صبح که بیدار شد گفت: "با من حرف نزنید، نگاهم نکنید، پیشم هم نشینید"خب ما که جدی نگرفته بودیم. تا وقتی که بابا صدایش کرد و بهش گفت: یومونچه برای بابا یه لیوان آب میاری؟ و جواب شنید: "نه. امروز مرخصی ام."
