ثابت

   قبلا هم گفته بودم که تا قیام قیامت حلال تان نمیکنم، اگر از خانواده و دوستان حقیقی ام باشید و بدون اطلاع من اینجا را بخوانید. بازهم میگویم که یادآوری کرده باشم. حلال نمیکنم.

تلویزیون

اگر میتونستم یکی از لوازم منزل رو از پنجره ی خونه پرت کنم بیرون، فکر میکنید چی رو پرت میکردم؟

رو به روی پنجره ی فولادم آرزوست

     دکمه ی Reset Factory که نداریم. وقت هایی که دلمان گرفته و به این راحتی باز نمی شود و خودمان را توی شلوغی هفته ها و ماه ها گم کرده ایم و کلاف ذهنمان درهم برهم که شده هیچ، گره هم خورده، دو راه بیشتر نداریم. یا باید دو شاخه را از برق بکشیم بیرون یا باید restart شویم. حضور در نقطه ی جغرافیایی 36.2879 درجه ی شمالی و 59.61157 شرقی برای ما آدم معمولی ها حکم همان restart را دارد.

خود آزاری

باشگاه رفتن اینطوریه که خدا تومن ماهیانه پول میدی که بری با چند تا دستگاه مختلف خودت رو شکنجه بدی.

شاخدار و تصرف عدوانی

   شاخدار به حساسیت روی کتابهایش معروف است. اینطور که اجازه نمیدهد لای کتابهایش را بیشتر از ۸۰ درجه باز کنیم. فکر میکردم کتابهای یومونچه از این قاعده مستثنی است ولی اشتباه میکردم. یک کتاب را داده دست خودش تا اگر دلش میخواهد آن را پاره کند و بخورد، مابقی را اما نیم متر بالای سر یومونچه نگه میدارد و از رویش برایش شعر میخواند. حالا دختر خاله برایم تعریف میکرد که رفته خانه ی شاخدار و موقعی که داشته کتاب ها را دید میزده شاخدار تعارفش کرده که کتابی را ببرد و بخواند. حالا از دختر خاله که کلی شاخ و دُم در آورده بود انکار و از شاخدار اصرار. فکر میکنید چه کتابی؟ "خدمتکارها". کتاب من.

حتی ویدیو چک هم لازمه

یکی از فامیل ها امروز واسه ی عروسی اش دعوت کرده. خب لامصبا یه روز رو یوم شک در نظر بگیرید خب.

یومونچه - ویکیپدیا،دانش نامه ی آزاد

   اگر بخوام براتون یومونچه رو تعریف کنم، به توصیف صحنه ی کوچیکی بسنده میکنم.

شاخدار بردتش پوشکش رو عوض کنه. با دو دست بچه رو گرفته زیر شیر آب و با دندون استین بچه رو توی دهنش نگه داشته. چرا؟ چون یا دستش رو می بره زیر شیر آب و یا شالاپ شالاپ می کوبه توی صورت مامانش.

بی جنبه

     حالا اگه من جای کسایی بودم که توالت های مهر و موم شده ورزشگاه ازادی رو کشف کردن بودن، حتما حس باستان شناس های کاشف مقبره ی توت عنخ آمون بهم دست می داد.

کاراکتر فوق تکراری!

   توی هر ورودی در هر رشته ای یه دختر به ظاهر مذهبی هست که از همون روزهای اول دانشگاه سریع با آقایون پسرخاله میشه و پیشنهاد بیرون رفتن و قرار های خارج از کلاس پیشنهاد ایشونه. ایشون هستن که روز دوم سوم تشکیل کلاسها میاد پشت تریبون می ایسته و میگه بچه ها بیاین خودتون رو معرفی کنید که باهم آشنا بشیم و این جو کلاس یکم صمیمی تر بشه.

خاطرات درمانگاه

"درد کمرم میریزه توی پاهام"

زیباترین توصیف درد رادیکولار دیسک کمر هست که به عمرم شنیدم.

خاطرات درمانگاه

آقای جوانی هست که هر ماه برای گرفتن داروها و انسولین مادرش مراجعه میکند و هر بار جای اینکه بگوید: ۵ تا از هر کدام از انسولین ها بنویس، میگوید انسولین نوورپید و لانتوس هر کدام ۵ تا بود نه؟