منشور صلح جهانی

     باشه بابا شما Time, ما خانواده ی سبز. شما رولکس الماس نشان، ما گاز روی مچ دست. شما علامه جعفری، ما پسرِ آهنگران.  شما مجموعه ی هری پاتر با کاور و جلد سخت، ما بیشعوری. شما گوشت سر دست گوسفندی، ما کالباس ۲۰%. شما ‌شهاب سنگ، ما سنگِ کلیه. شما خاله وسطی، ما زنِ دایی کوچیکه. شما تاوانکس ۵۰۰، ما عسل توی شکم شلغم. شما شب یلدا، ما صبح ۱۴ فروردین. اصلا شما همه چی، ما هر چی که شما بفرمایید.

خاطرات درمانگاه

     حالا باز من هر چی بگم شما باور نمیکنید، ولی مورد داشتیم طرف دو قلو داشته، قل سالم رو اورده درمانگاه و مریضه رو نه. چرا؟ چون مریضه بی قراری می کرد و اذیت می شدن به هر حال. اینام که دوقلو و وزن شون عین هم. مگه دیگه چی میخوام؟ همین سالمه رو ببینم واسه مریضه دارو بنویسم.

آخ ننه

دیروز یک ساعت در خانه ورزش کرده ام و امروز از کمر به پایین فلجم. یا بهتر بگویم، در واقع اسید لاکتیکی هستم که دست و پا و سر دارد.

Current Mood

- برنامه ات برای شب یلدا چیه؟

+اینکه به لنگ کفشم هم نگیرمش.

زندگی خصوصی تیستو

    چند روز پیش میم با حالت خبری/گلایه ای میگفت که تا او به من پیامک ندهد، من پیامکی برایش نمی فرستم. که خب حدود ۹۰ درصدی واقعیت داشت، ولی دلیلی نداشت با صدای بلند اعلام شود. این بود که تصمیم گرفتم پیام فردا صبح را من زودتر بفرستم. مطمین هم بودم که فردا توی شلوغی درمانگاه فراموش میکنم. خب چیکار کردم؟ توی سرویس پیام را نوشتم و زمان ارسالش را تنظیم کردم روی ساعت ۷:۳۰ صبح و تخت گرفتم خوابیدم. وقتی رسیدم درمانگاه، خوشحال خوشحال موبایلم را چک کردم. شت. میم ساعت ۷:۲۷ دقیقه پیامک داده بود.

خواهرانه عرض میکنم خدمتتون

     حالا شما یه بار روسری اناری و هندونه ای نپوشین و طرحش رو روی ناخن هاتون نکشید، من قول می دم به میمنت و مبارکی چله تون سر بیاد و طوری تون نشه.

خوشبختانه به من نیست

    اگر به من بود دوست داشتم نه تنها همه ی کفش هام، که حتی کتونی و دمپایی پلاستیکی توی سرویس بهداشتی هم نوک تیر باشن.

بدون عنوان

و تعطیلات آخر هفته، سرابی بیش نیست.

خاطرات درمانگاه

+براتون آزمایش مینویسم چند روز دیگه بیاید انجام بدین.

- حتما خودم باید باشم؟

لا ریب فیه

    ولی هر طور حساب کنی جای عروس و داماد توی گروه خانوادگی نیست. که اگرم باشه قطعا یه گروه مخفی زیر مجموعه اون گروه شکل خواهد گرفت.