می خواهم برگردم به خاک، به ریشه ها
جمعه, ۱۲ فروردين ۱۴۰۱، ۰۱:۱۵ ق.ظ
در مسیر رفتن به سمت خانه وقتی پل را رد می کنیم و وارد حوزه ی اسحفاظی می شویم، انگار رسیده ایم خانه. یک جوری در وجب به وجبش قدم برمیداریم، انگار ارث پدرمان است. بهار و تابستان و پاییز و زمستانش برایمان زیباست. چرا؟ چون ارث پدرمان است.
در مسیر برگشت اما، بعد از گذشت از پل، با خروج ازحوزه ی استحفاظی، آواره می شویم. در جاده، در خانه، در محل کار، در همه جا آواره ایم.
