یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ
پنجشنبه, ۲۴ فروردين ۱۴۰۲، ۰۸:۳۱ ب.ظ
انگار دیگر حتی خودم نیستم. شده ام مثل انعکاس تصویر در آینه کاری های حرم. شکسته و تکه تکه و پاشیده. تکه پاره ها هم هر کدام ساز خودشان را می زنند. بعضیهایشان غمگین اند. بعضی دیگر ناامید. بعضی ها هم خسته اند. ده تایی هم آن بین خشمگین اند. صدها تکه ی باقی مانده اما دلشان تنگ است.
۰۲/۰۱/۲۴