درخت بلوط

آدم‌هایی که برای خودشان حرف می‌زنند یا درد دل می‌کنند یا چیزهای بامزه می‌گویند حتی. یعنی همان آدم‌هایی که چون کم پیدا می‌ شوند مردم گاهی بهشان می‌گویند دیوانه.

و اصلا کار مردم همین است که به کسی که مثل خودشان نیست بگویند دیوانه یا خیال باف یا خل یا چیزی دیگر یعنی بدتر.

دیوانه‌ها هم لابد برای همین است که معمولا ساکت هستند و فقط دو جور از آن‌ها بیش تر پیدا نمی‌شود: دیوانه‌ای که می‌خندد خطری ندارد، اما وای از دیوانه‌ای که گریه می‌کند، چون حتما وضعش خیلی در هم است که گریه می کند و الا کم پیش می‌آید که تو این دنیا چیزی را پیدا کند که ارزش گریه کردن داشته باشد...»

و یک جایی آن جلوتر که متن‌ش یادم نیست و توی اینترنت هم پیداش نکردم از دیوانه‌ای می‌نویسد که هم می‌خندد و هم گریه می‌کند..