درخت بلوط

    صبح صبحانه نخورده رفته بودم مدارک ام را بدهم به دوستم که با خودش ببرد دانشگاه. دیدم من که تا سر خیابان آمده ام، همین الان بروم خرید و قال قضیه را بکنم. از کیوسک روزنامه فروشی آبمیوه و بیسکوییت خریدم و همین که نشستم روی صندلی اتوبوس یک دانه از بیسکوییت ها را خوردم. همین موقع ها بود که صدای بچه ای از چند صندلی عقب تر بلند شد. بچه ی دو سه ساله ای بود نق نق میکرد و با مادرش ترکی چیزهایی میگفت و هر چه مادرش جواب اش را میداد آرام نمیشد و آخر سر هم زد زیر گریه. خودش را میکوبید به پنجره و صندلی و غیره. وقتی 5 دقیقه ای به همین منوال گذشت و دیدم گریه ی بچه تمامی ندارد، آبمیوه ی توی کیفم را دادم دستش. بطری را گرفت ولی هنوز داشت گریه میکرد که مادرش گفت: ببخشید ولی اون بیسکوییت رو دستتون دیده برا اون گریه میکنه.

   بخاطر اینکه سه قدم دور تر از من بودند قبل از خوردن، بیسکوییت را تعارفشان نکرده بودم و پسرک 5 دقیقه تمام داشت به خاطر آن زار میزد.