درخت بلوط

   شب ها قبل از خواب به این فکر می کنم که شاید نباید فلان مریض را ارجاع میدادم به متخصص. شاید لازم نبود آن چند tounge blade (چوب بستنی) را بدهم دست بچه ها تا با آن بازی کنند و نکند حق نداشته باشم موبایل و مودمم را با برق درمانگاه شارژ کنم و کی میتوانم هزینه ی آن یک گاز و یکی دو لیتر آبی که برای پانسمان پای دایی استفاده کردم را جایگزین کنم و باید یادداشت هایم را در پرونده ی بیمارها جمع و جور تر بنویسم که درخت های بیشتری زنده بمانند و در آخر به خودم قول میدهم فردا حواسم را بیشتر جمع کنم. احتمالا فکر کردن های قبل از خوابِ عزیزانی که اخیرا به ذخائر انقلاب اضافه شده اند، باید تا خود صبح طول بکشد.