درخت بلوط

   این مردم تقصیری ندارند . چون کسی به آنها یاد نداده که آنچه برای خود میپستندند برای دیگران هم بپسندند . فکر نکرده اند که اگر روزی در وضعیتی شبیه به فاجعه ی منا بمیرند دوست دارند لنز دوربین ها روی بدن های برهنه شان بدود و عکس های بدن های کبودشان در فضاهای مجازی دست به دست شود یا نه ؟ دوست دارند عکس پیکر بی جان فرزندشان را این طرف آن طرف ببینند یا نه ؟ دوست دارند عکس پدر پیرشان را که به لبخند بدرقه کرده بودند را ورم کرده و خون آلود روی تلی که از اجساد افتاده را این طرف و آن طرف ببینند یا نه ؟ بخدا این مردم تقصیری ندارند چون هیچ کدام با دیدن عکس صورت کبود شده دایی شان که در میان برف ها پیداست و ساعتش که عقربه های آن روی ساعت دو و بیست دقیقه مانده هزار بار مرده و زنده نشده اند .