خاطرات درمانگاه

یه بارم یه دختره ی ۱۶-۱۷ ساله ی چیتان فیتان کرده ی خوشحال با لبخند گشاد روی لب اومد نشست روی صندلی معاینه ی ما و گفت: نمیتونم نفس بکشم.

+یعنی نفست تنگه؟

-نه اصلا نمیتونم نفس بکشم. هیچی.

+یعنی وقتط نفس میکشی احساس تهویه هوا توی ریه هات نداری؟ فکر میکنی داری خفه میشی؟[و همزمان معاینه رو شروع کردم]

- نه. نمیتونم نفس بکشم اصلا. نفسم بالا نمیاد و پایین نمیره. [موقع معاینه ی ریه اصلا نفس نمیکشید]

+نگا اگر نفس نمیکشیدی الان باید مرده بودی.

-واقعا نفس نمی کشم. نمیتونم. [سپس با دهان بسته با لبخند به من نگاه کرد]

خب به نظر شما چیکار کردم؟ دماغش رو گرفتم. عرض سه ثانیه مثل بچه ی ادم با دهن شروع کرد نفس کشیدن.

خاطرات درمانگاه

   دو مدل مادر داریم. مدل"دیشب این بچه از بس سرفه کرده یه لحظه نذاشته بخوابیم" و مدل" دیشب این بچه از بس سرفه کرده یه لحظه نخوابیده"

خانواده ی دکتر تیستو

      یه شب هم داشتیم از مراسم ختم دایی برمیگشتیم خانه. راننده پسرخاله بود و من جلو نشسته بودم. بعد فکر کنید در همین 15 دقیقه ای که مسیر حسینیه تا خانه را طی میکردیم من و پسرخاله دعوایمان شد. هر دو داد میزدیم و هیچ توجهی به "فاطی تو رو خدا بسه" و "امیر داد نزن"  دختر خاله های نشسته روی صندلی عقب و لگد هایشان که به پشتی صندلی میخورد نداشتیم. ولی بعد از سه چهار دقیقه داد و بیداد یهو ناگهان جفتمان خفه خون گرفتیم. چرا؟ چون متوجه شدیم دچار سوتفاهم شده ایم و حرف هر دو نفرمان یکی است و از آن مهمتر یادمان افتاد دم در حسینیه یکی از پیرزن های فضولِ - خدابیامرز- فامیل را هم سوار ماشین کرده ایم.

پ ن: این "فراموش کردن آدم های صندلی عقب" یه طور خصوصیت ژنتیکی است که خانواده ی ما ژن اش را دارند. خوب هم دارند.

10 سال گذشت

یه پسر عمویی هم سوسن خانم داره که هنوز که هنوزه هر وقت منو می بینه میگه : کِی بیایم پیشت دندونامون رو درست کنیم؟

یک-هیچ به نفع رقیب

دوست قدیمی سوسن خانم تماس گرفته و سوسن خانم در صدده بی خبری این مدت طولانی رو توجیه کنه:

+آره عزیزم این مدت خیلی گرفتاری داشتیم داداشم بودا الف! تصادف کرد حسابی آش و لاش بود... اره بابا سه روز توی کما بود خدا رو شکر الان خوبه. پاش از چهار جا شکسته با واکر این ور اون ور میره. لخته ی خون روی مغزش جذب شد الحمدلله. حالا هزار مرتبه خدا رو شکر خوبه. دیگه اینطوری بود که گرفتار بودیم نشد خبری بگیریم شما چه خبر؟

- یه مدت پیش خواهرم فوت کرد.

برای دشمنان

دیروز سوسن خانم در مورد یک آقای پدر سگی گفت: "مورچه که بال درآورد وقت زوالشه". یعنی وقتی خدا به یک آدم حقیر چیزهای خیلی زیادی می دهد نشانه ی این است که نابودی اش نزدیک است.

طبق معمول نوشتمش یک گوشه ای که در موقع مناسب استفاده کنم. درست مثل سکتوم سمپرا.

بیشتر بدانید

   شایدم شما پیش خودتون فکر کنید که ایش چقدر زیاد از کلمات انگلیسی استفاده میکنم. که درست فکر میکنید. منتهی من خیلی چندین برابر بیشتر از این "ایش چقدر زیاد" از کلمات و اصطلاحات لری استفاده میکنم که منتهی نمیشه اینجا نوشتشون. چرا؟ چون شما نمیتونید کپی اش کنید توی google translate. ماهم متاسفانه اینقدر تن پروریم که "حوصله ی شرح قصه نیست"

Mood Disorder

    دیدم خیلی وقت است عکسی اینجا پست نکرده ام. رفتم فولدر عکسهایم را برای پیدا کردن یک عکس مناسب زیر رو کردم و اما عکس مناسبی پیدا نکردم و به جایش افسرده شدم. آمدم اینجا که بگویم i feel blue.

I feel Blue.

بدون عنوان

   قدیم ها، شیشه ی مرباهای هویج مجید را یادت هست؟ تهش یک قوس خفیفی داشت که وقتی داستان مربا به آخرش می رسید قسمتی از مرباها آنجا پناه میگرفتند و به نوعی خارج از دسترس می شدند که به زور قاشق و چنگال و هیچ ابزار دیگری بیرون آمدن در کارش نبود.  ماها هم که آن موقع ها صرف فعل نتوانستن را بلد نبودیم، نان لواش را ریز ریز میکردیم و میریختیم ته شیشه و با قاشق حسابی هم میزدیم و تمام. نان های مربا اندود بود که از شیشه بیرون می آمد.

  حالا برنامه این است.  بیا شادی را همینطور از دل زندگی بکشیم بیرون.

از رنجی که می بریم

فامیل گرامی

با سلام

نظر به اینکه حتی همه ی آدم ها در خانه ی خود آیینه دارند و اگر نداشته باشند هم حتما خود را در شیشه و ویترین مغازه ها دید زده اند، خواهشمند ام از روی سوال از "وای چقد چاق شدی" و "وای چقدر جوش زدی" پرش فرموده و به سوال های جذاب خود در زمینه ی " کی میخوای برامون نی نی بیاری؟" و "کی خونه میخرید؟" و "میم جایی استخدام نشد" و "اینجام درد میکنه به نظرت چی شده؟" بپردازید. 

لازم به ذکر است که ما هم متوجه کچل شدن و چروک شدن پوست و چاقی شما هستیم. همینطوری گفتم بدانید.

                                                                                 من الله توفیق

                                                                                   امضا تیستو